سردار والا مقام شهید علی محمد کوشکی
رویـــش ایـــن لالهها بیهـــــوده نیسـت ردّپـای « مروت » است و «کوشکی» ست
هـــــر کجــــــا آلالهای برروی پـــاست جــــای پای یک شهیـــد آشنـاســـت
فرازی از وصیتنامه سردار شهید علی محمد کوشکی
پدر و مادرم و خواهرانم و برادانم و همسر من همگی را به خدا می سپارم و خواهرانم وصیت من به شما این است که حجاب اسلامی را رعایت کنید و نماز را فراموش نکنید و به کلیه اعضای خانواه سفارش می کنم که پیرو خط امام باشید و از ولایت پشتیبانی کنید و پدرم و مادرم که برایم خیلی زحمت کشیده اید این تقاضا را دارم حلالم کنید و التماس دعا دارم و من این وصیت را در حالی می نویسم که چند لحظه ای بیشتر از شهادتم باقی نمانده است و به دیدار ابدی می شتابم و امید است وصیت مرا در رابطه با دفاع از انقلاب اسلامی امام و روحانیت فراموش نگردد و خداحافظ تا قیامت
سرهنگ پاسدار عباس آدینه وند / فرماندهی محترم سپاه ناحیه شهرستان کوهدشت :
خاطره ی جناب سرهنگ عباس آدینه وند از سردار شهید علی محمد کوشکی :
درگردان خط شکن محبین، جهت شرکت در عملیات ( کربلای ۵ ) در پشت منطقه به حالت آماده باش و هر لحظه منتظر فرمان عملیات بودیم؛ که در این حین شهید علی محمد کوشکی مرا صدا زد و گفت: (( شما در پشت خط بمانید و یقین دارم که شما برنمی گردید ))
ایشان فرمانده بنده بودند با اصرار، و بنده هم از وی تقاضای رفتن به خط را داشتم.
خلاصه با عنایت به اینکه از قبل با خانواده ما ارتباط داشت، و رابطه دوستی نیز با هم داشیم، جهت رفتن به خط مقدم با بنده موافقت کردند.
غروب بود که به منطقه (خط) رسیدیم و اتفاقا گردان قبل از ما که هم فرمانده و قائم مقامش هردو به درجه رفیع شهادت رسیده بودند، ( گردان کمیل به فرماندهی شهید فیروز و قائم مقامی شهید حجت سرتیپ نیا ).
خیلی از آنها مجروح و شهید شده بودند؛ خلاصه اینکه در آن شب آتش سنگین دشمن از هوا و زمین خیلی بچه ها را اذیت می کرد و هرکدام از گروهانها در جای محل ماموریت خود مستقر شدند.
نیمه شب بیسیم چی با لهجه لکی صدا زد: (سنگر فرماندهی گردان مورد اصابت گلوله (خمپاره) قرارگرفته و علی محمد کوشکی و مروت طرهانی و شریعتی و غلامعباس ضرونی شهید شدند).
بنده در معیت شهید میرزاعباس میرزایی به محل استقرار فرماندهی گردان رفتیم و اجساد مطهر و به خون آغشته آنان را دیدیم.
توضیح اینکه شهادت مختص مردان خداست و کسانیکه لیاقت و شایستگی مقام قرب الهی را داشتند به این فیض عظما (شهادت) نائل می شوند